Sedert enige tijd zien wij, de kunstjournalisten die wij zijn, een groeiende voorliefde voor laten we zeggen wetenschappelijk onderzoek in de kunst. Gezien het feit dat het benaderen van wetenschappelijk onderzoek als kunst op onze kunstredactie anoniem wordt geaccepteerd als de hoogste vorm van kunst zullen wij het voortaan de Ultra-kunst noemen.
Dat wij niet de enige zijn die inzien dat de Ultra-kunst de nieuwe avant-garde is van dit moment, en met name in Nederland, wordt bevestigd in het onderstaande artikel.
Overigens alleen lezen als je een talisman hebt die je beschermt tegen Überverveling met een hoofdletter Ü. Daarnaast is wetenschappelijke theorie in de kunst gelukkig ook al gedurende lange tijd bij de Prix-de-Rome© (copyright 2011Rijksacademie) de enige toetssteen voor kwaliteit.
Aangezien wij een zeer actueel blog zijn willen wij graag de Ultra-kunst voor iedereen toelichten. Ook in het kader van de week van de amateur-kunst willen wij de ook minder intelligente lezers introduceren in de wereld van de Ultra-kunst, oftewel de-kunst-die-meer-dan-andere-kunst-lijkt-op-wetenschap. Dit zullen wij doen door een transcriptie van een interview op Avro’s Kunstuur van een van de genomineerden van de Prix de Rome,Priscila Fernandes (1981), als voorbeeld te nemen. Videostills van de uitzending zullen wij erbij geven als illustratie zodat het voor alle mensen met een kleiner brein dan gemiddeld ook nog te begrijpen is. Ook voor deze mensen hebben wij wat aanduidingen gegeven zodat het allemaal nog iets makkelijker te begrijpen is.
